Η Ευρώπη σκοτώνη την Ελληνίδα Μάνα της.
Για την κρίση που περνά η Ελλάδα γίνονται κατά καιρούς πολλές εκκλήσεις, και πολλές από αυτές ζητούν συναινέσεις διεθνούς επιπέδου, υπογραμμίζοντας την σοβαρότητα της καταστάσεως, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα ως ένα είδος εξιλεωτικού προβάτου γύρω από το οποίο τα κοράκια των μεγάλων διεθνών οικονομικών πόρων κάνουν βόλτες ελπίζοντας να πεθάνει ή να υποταχθεί σε ένα σφαγιαστικό οικονομικό σύστημα που θα απαλλοτριώνει όχι μόνο το Ελληνικό κράτος, αλλά το σύνολο του λαού της από οποιοδήποτε δικαίωμα αξιοπρεπούς και ανεξάρτητης ύπαρξης. Μια εφημερίδα έδειχνε κάποτε μια φωτογραφία όπου μια νεαρή γυναίκα είχε ανέβει πάνω σε ένα ανοικτό παράθυρο του τετάρτου ορόφου αποφασισμένη να πέσει κάτω. Ήθελε να πεθάνει. Ποια ήταν; Μια μάνα που δεν μπορούσε να πάρει φάρμακα για το άρρωστο παιδί της, μια μάνα που δεν είχε ασφάλεια, πώς να έχει αφού το κράτος δεν της δίδει την ευκαιρία να εργαστεί, η εταιρεία που εργαζόταν έκλεισε, εκείνη και ο άνδρας της έμειναν χωρίς δουλειά. Πέφτοντας από το παράθυρο δεν λύνει το πρόβλημά του παιδιού της, «λύνει» όμως το δικό της πρόβλημα, το καταργεί με το θάνατό της. Διαβάζομε τις αποφάσεις της Ευρώπης που λένε, να μην βοηθηθεί ακόμη η Ελλάδα, πρέπει να επιτευχθούν περισσότεροι στόχοι, ζητάνε περισσότερες εγγυήσεις , καταλαβαίνομε ότι αυτή η συνεχής αναβολή, η συνεχιζόμενη ασφυκτική πίεση που ασκούν οι ξένοι, όποιοι και αν είναι, προκειμένου να μας δοθεί η βοήθεια είναι ένας μακρύς δρόμος στο βάθος του οποίου υπάρχει εκείνο το διάπλατα ανοικτό παράθυρο και μια μάνα που θέλει να πέσει στο κενό. Όμως αυτό είναι ένα προσωπικό δράμα. Η Ευρώπη τα χρόνια τούτα γράφει ιστορία και για την ιστορία δεν υπάρχει θέση για προσωπικά δράματα. Για την ιστορία της Ευρώπης το πρόβλημα είναι άλλο : Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να είναι στην Ευρώπη; Για την Ευρώπη θα είναι καλλίτερα με ή χωρίς την Ελλάδα;
Κάπου έχω γράψει ότι: <<...η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα έμοιαζε με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς στολίδια>>.
Αλλά ας αφήσομε τις ποιητικές εκφράσεις και να επικεντρωθούμε στην πραγματικότητα.
Μια Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα ήταν η τρίτη ανοησία από τη γέννησή της. Η δεύτερη ανοησία ήταν και είναι η Ευρώπη που δημιουργήθηκε χωρίς χριστιανικές ρίζες και η πρώτη και σπουδαιότερη είναι αυτό που θέλει να κάμει τώρα : την εξόντωση και καθυπόταξη ενός μέλους της.
Βρισκόμαστε εδώ να συζητάμε τι είναι σωστό και τι όχι, πρόβλημα που η Ελλάδα το αντιμετώπισε και το έλυσε 442 χρόνια π.Χ, 2.500 χρόνια πριν, με την Αντιγόνη : αυτό που είναι σωστό είναι πάνω από εκείνο που συμφέρει, το δικαίωμα του ανθρώπου ισχύει περισσότερο από το δικαίωμα του κράτους.
Πρέπει να σωθεί η Ελλάδα αλλά δεν μπορεί να πεθάνουν οι Έλληνες. Υπάρχει διαφορά μεταξύ σωτηρίας και καταστροφής. Πρέπει να υπάρχει μια σχέση μεταξύ θεραπείας και επιβίωσης. Έναν άρρωστο τον θεραπεύεις αλλά όχι με θανατηφόρα φάρμακα. Δεν πιστεύω ότι σήμερα στην Βουλή των Ελλήνων και στο Ευρωκοινοβούλιο γίνεται συζήτηση για τη μάνα εκείνη, με το άρρωστο παιδί, που θέλει να πεθάνει γιατί από αύριο δεν θα μπορεί πια να του προσφέρει τα απαραίτητα. Ίσως για την ιστορία, για την Ελλάδα, για την Ευρώπη να είναι καλλίτερα να εξαφανιστεί αυτή η μάνα και το παιδί της, έτσι θα εξαφανιστεί και το πρόβλημα. Είναι ο νόμος της οικονομίας. Εκείνο το Ελληνικό δράμα, του 442 πριν Χριστού εξηγεί ότι υπάρχουν άγραφοι νόμοι που ισχύουν περισσότερο από τους γραπτούς νόμους, γιατί οι γραπτοί νόμοι θεσπίστηκαν από τους ανθρώπους ενώ οι άγραφοι νόμοι γράφτηκαν με το δάκτυλο του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. Υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με την Αττική τραγωδία της Αντιγόνης, που κληροδότησε στην ανθρωπότητα ο Σοφοκλής , κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η Αντιγόνη αψήφησε, περιφρόνησε, την άδικη διαταγή του σκληρού τυράννου, και δεν φοβήθηκε τον απειλούμενο θάνατο, διότι η διαταγή αυτή ήταν αντίθετος με τον άγραφο ηθικό νόμο…
Ένας Αμερικανός μελετητής της Ελληνικής φιλοσοφίας λέει ότι όλα εκείνα πού έγραψε η ανθρωπότητα στην περιοχή του δικαίου, έχουν προέλευση ή είναι συνέχεια ή παραλλαγή της Αντιγόνης, ακόμη και το δράμα αυτής της νέας γυναίκας που προβάλλει από το ανοικτό παράθυρο για να πέσει στο κενό . Με το στόμα ανοικτό ουρλιάζει, φωνάζει σε ποια γλώσσα; Στη γλώσσα της Αντιγόνης. Είναι η Αντιγόνη που φωνάζει ότι η ανθρώπινη ζωή αξίζει περισσότερο από τους λογαριασμούς και τους αλγορίθμους του κράτους.
Ο Hegel (Γερμανός φιλόσοφος, Έγελος όπως απαντάται ενίοτε στην Ελληνική βιβλιογραφία), λέει ότι η ηθική για μια οικογένεια είναι το παρελθόν, η ηθική για το κράτος είναι το μέλλον. Για την Αντιγόνη της ασύγκριτης Ελληνικής μυθολογίας, ξέρομε πως τέλειωσαν τα πράγματα και ξέρομε ποια ήταν η θέση του τυράννου στο τέλος… Για την Ελλάδα δεν ξέρομε πως θα τελειώσουν. Η γυναίκα αυτή που θέλει να πέσει από το παράθυρο, και τόσες άλλες όπως αυτή, για το κράτος αξίζουν λιγότερο από το τίποτα. Επομένως είναι αλήθεια ότι αυτή εδώ η Ευρώπη δεν έχει χριστιανικές ρίζες.
Την Ελλάδα απεδείχθη ότι την χρησιμοποίησαν και την χρησιμοποιούν ως ένα ινδικό χοιρίδιο, δηλαδή ως ένα πειραματόζωο, με στόχο να δημιουργηθεί μια κοινωνία με απίστευτες ανισότητες, επικράτησης και κυριαρχίας των πλουσίων επί των ολιγότερο πλουσίων, υποταγής και ολικής περιθωριοποίησης των φτωχών, διαγραφής της ευτυχίας , της καλοπέρασης του λεγόμενου στα αγγλικά, welfare, της διάβρωσης των πολιτικών, και πολιτιστικών δικαιωμάτων και τέλος το προσπέρασμα του δημοκρατικού σχήματος. Ναι, η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μια περίοδο αφανισμού, εξολόθρευσης της ιστορίας της Ευρώπης , όπως διαβάζομε σε μια από αυτές τις εκκλήσεις. Πώς να γίνει η υπεράσπισή της; Πιθανώς σ’ αυτήν την κατάσταση οι εκκλήσεις να είναι ευγενικές και ασφαλώς σημαντικές, ίσως και αναγκαίες, ηχούν όμως εκτός χρόνου. Αναρωτιέμαι σε τι μπορεί να χρησιμεύσουν αυτά που γράφω. Ίσως περισσότερο από το να σωθεί η χώρα αυτή μπορεί να χρησιμεύσουν στο να σωθεί η ψυχή των πειραματιστών, των μητροκτόνων αφού θα έχουν διαπράξει το έγκλημα. Ναι γιατί περί αυτού πρόκειται, και μάλιστα για το πλέον κτηνώδες των εγκλημάτων : το φόνο της Μάνας. Και σ’ αυτό που συμβαίνει υπάρχει μια παραδοξότητα, μια αθέλητη ανάκληση, μια επιστροφή, στην αρχαία Ελληνική τραγωδία. Ένα δράμα αντάξιο του Σοφοκλή και του Ευριπίδη : η Ευρώπη που κάνει κομμάτια και προετοιμάζεται να κουρελιάσει, να καταρρακώσει και να ξεσκίσει τη Μάνα της την Ελλάδα εν ονόματι της ενότητάς της, του ενιαίου νομίσματος, και της οικονομικής της σωτηρίας.
Η Ευρώπη πάντως, διαγράφει την καταγωγή της , ακυρώνει την μήτρα από την οποία προήλθε, σκοτώνει συμβολικά τη Μάνα Ελλάδα, εκείνη που της έδωσε, το όνομά της, και τον υπέροχο μύθο της προέλευσής της. Σύμφωνα με το μύθο αυτό η Ευρώπη ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα και μια μέρα ενώ μάζευε με τις φίλες της άνθη από μια παραλία της Τύρου (πόλη του Λιβάνου) την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε ένα κάτασπρο ταύρο, η Ευρώπη πήγε κοντά του και κάθισε στην ράχη του. Αυτό περίμενε ο Δίας και τρέχοντας έπεσε στη θάλασσα χωρίς να προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί. Κολυμπώντας έφθασαν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, στην Κρήτη, όπου και ζευγάρωσε μαζί της κάτω από το φύλλωμα ενός πλατάνου. Από το ζευγάρωμα αυτό γεννήθηκαν τρία παιδιά, ένα από τα οποία ήταν και ο Μίνωας που έγινε βασιλιάς της Κρήτης και προς τιμή του αλλά και τιμή της μητέρας του οι Έλληνες έδωσαν το όνομα «Ευρώπη» στις εκτάσεις της Γης που βρίσκονται βόρεια της Κρήτης.
Τώρα, οι εκτάσεις αυτές καθοδηγούμενες κατά τρόπο αυταρχικό από μια leadership, από μια αρχηγία, άπονη και θηριώδη ρίχνουν το βάρος του ασήκωτου σπαθιού τους πάνω στη Μάνα της Ευρώπης, ζητώντας σε αντάλλαγμα όχι μόνο το χρυσάφι της αλλά το αίμα και την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού.
Από αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο πέρασαν διάφοροι τύραννοι ακόμη και ο δικός σας ο Χίτλερ, όλοι τσίμπησαν από κάτι, όλοι βούτηξαν το δάκτυλό τους στο μέλι της Ελλάδας, είναι βλέπετε το καλλίτερο στον κόσμο, δεν ξεπέρασαν όμως τα εσκαμμένα, σεβάστηκαν τον πολιτισμό μας, εσείς όμως οι τωρινοί τα θέλετε όλα, είστε αδηφάγοι, αχόρταγοι, μας συμπεριφέρεστε με μίσος με ζήλεια θα έλεγα. Μα θα μου πείτε τι να σας ζηλέψουμε; Ζηλεύετε τον πολιτισμό μας, ζηλεύετε το ελεύθερο πνεύμα μας, ζηλεύετε τον τρόπο και τον τόπο που ζούμε, ζηλεύετε τον αέρα μας, τη θάλασσά μας, ζηλεύετε το DNA μας που αποδεικνύει επιστημονικά και επομένως αδιαμφισβήτητα, ότι εμείς οι σημερινοί Έλληνες έχουμε άμεση βιολογική συγγένεια με τους προγόνους μας εδώ και 3.000 χρόνια, ζηλεύετε το γεγονός ότι όταν οι Έλληνες έφτιαχναν Παρθενώνες και θεμελίωναν τις αρχές όλων των επιστημών και της τεχνολογίας εσείς κοιμόσασταν ακόμη πάνω στα δέντρα…
Ναι σφάλαμε, είναι αλήθεια, σφάλαμε για δεκαετίες, όχι όλοι Έλληνες όμως, στην μεγάλη τους πλειοψηφία οι Έλληνες είναι τίμιοι, εργατικοί και δημιουργικοί άνθρωποι, δυστυχώς όμως η μοίρα της Ελλάδας είναι να βγάζει εφιάλτες σε όλες τις εποχές.
Κρίμα για την προσφορά μας στις επιστήμες που σας κάναμε.
Σκεφτήκατε ποτέ ότι αν ο Ευκλείδης ή ο Πυθαγόρας, είχαν κατοχυρώσει με διπλώματα ευρεσιτεχνίας και copyright τον κύκλο, ή το πυθαγόρειο θεώρημα δεν θα μπορούσατε να κατασκευάσετε ούτε μια ρόδα ποδηλάτου ούτε ένα τροχό ή ένα ρολόι χωρίς την έγκριση της Ελλάδας;! Αυτό δεν μπορείτε να το σεβαστείτε ούτε τώρα που οι Έλληνες, χωρίς να φταίμε, μας αναγκάζετε να κάνουμε αιματηρές θυσίες;
Προσέξετε ! : δεν ζητούμε ελεημοσύνη, ζητούμε την αξιοπρέπειά μας και σεβασμό εκ μέρους σας.
Αν πληρώνατε στην Ελλάδα, τουλάχιστον ένα χιλιοστό του Ευρώ για κάθε ελληνική λέξη που χρησιμοποιείτε τότε η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα οικονομικό πρόβλημα.
Τελειώνω, επικαλούμενος μια φράση του Αίαντα από την Ιλιάδα : Αιδώς Αργείοι !
Βασίλης Χατζηγιάννης
Dr. Mηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Ομότιμος καθηγητής Ελλ. Μεσογ. Παπιστημίου
vashatzi@hotmail.com