Η σημασία των Χριστουγέννων στις μέρες μας.
Απομένουν λίγες μέρες για τα Χριστούγεννα και επιτέλους μπορούμε να απολαύσομε τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης μαζί με τους δικούς μας ανθρώπους.
Οι μέρες αυτές υπήρξαν πολύ έντονες όχι μόνο επειδή έπρεπε να ετοιμάσομε τη διακόσμηση του σπιτιού και να στολίσομε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά και επειδή έπρεπε να διαλέξομε τα δώρα που θα βάλομε κάτω από το δέντρο και που προορίζονται για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ένας Αμερικάνος συγγραφέας, ο Richard Bach, έλεγε « κάθε δώρο είναι μια ευχή ευτυχίας». Φαντάζομαι ότι πολλοί από εμάς στην αναζήτηση ενός δώρου κινδυνεύουν να χάσουν αυτή την ευχή.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μονάχα αγορά δώρων, φώτα και στολίδια αλλά είναι μαγικές στιγμές για τα παιδιά και τις οικογένειες. Στις 25 του Δεκέμβρη είναι μια γιορτή στα μέτρα των παιδιών γιατί αυτή την ιερή ημέρα ο Θεός γίνεται παιδάκι για να το αγκαλιάσομε , να το προσκυνήσομε και να το κρατήσομε στα χέρια μας. Δυστυχώς ζούμε βυθισμένοι μέσα στο χρόνο που τρέχει γρήγορα και όλα είναι σε μια γρήγορη ακολουθία: τα δώρα, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα στολίδια όλα είναι πράγματα που καταντούν « πράγματα να γίνουν κατά ανάγκη ». Τίποτα από χαρά και ευχή ευτυχίας ! Θα μπορούσα να πω ότι πολλοί από εμάς είναι περισσότερο στρεσαρισμένοι παρά χαρούμενοι από τον ερχομό των Χριστουγέννων.
Το βράδυ της 24 Δεκεμβρίου, αλλά και την ημέρα των Χριστουγέννων, οι περισσότεροι από εμάς συναντιόμαστε και καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι πάνω στο οποίο υπάρχουν πικάντικες και νόστιμες λιχουδιές σύμφωνα με την παράδοση. Συζητούμε, πίνουμε και τρώμε του σκασμού, κάποιοι βλέποντας και τηλεόραση, και άλλοι μέσα σε μια θορυβώδη οχλαγωγία. Αν μας ρωτούσε κάποιος τι πράγμα στ’ αλήθεια γιορτάζουμε φοβάμαι ότι οι περισσότεροι δεν θα ξέραμε με ακρίβεια να απαντήσομε αγνοώντας ποιο είναι το βαθύτερο νόημα αυτής της γιορτής που την ακολουθούμε πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.
Τα Χριστούγεννα μας οδηγούν στην διάσταση του μύθου και του εθίμου, ένα ομαδικό έθιμο που αναβιώνει και ξαναζωντανεύει πάνω στη Γη φώτα και ελπίδες, ακριβώς την περίοδο που τα σκοτάδια της νύκτας είναι μεγάλα. Κάθε χρόνο ενώ ετοιμάζομε τη φάτνη ή στολίζομε το δέντρο, ανατρέχομε τους δρόμους των αναμνήσεών μας, ξαναβρίσκομε τις πράξεις και χειρονομίες που είχαμε αποκτήσει από τα παιδικά μας χρόνια, και ανανεώνονται με τις διαφορετικές ηλικίες της ζωής μεταβιβάζοντάς τις από γενεά σε γενεά. Αυτό ισχύει για τις οικογένειες, για τους γονείς, αλλά και για εκείνον που είναι μόνος, γιατί τη νύκτα των Χριστουγέννων πρόθυμοι ή απρόθυμοι αισθανόμαστε να έχομε εμπλακεί σε ένα γεγονός που μας αγκαλιάζει όλους γιατί ομιλεί με μυστηριώδη τρόπο σε όλη την ανθρωπότητα. Είναι σαν να μεταπηδούσαμε από τον μακρόκοσμο στον μικρόκοσμο, όχι μόνο τα πλανητικά σκοτάδια αρχίζουν να υποχωρούν αλλά και τα σκοτάδια που είναι μέσα μας ( βλέπε χειμερινό ηλιοστάσιο 21 Δεκεμβρίου, τότε παρατηρείται η μεγαλύτερη σε διάρκεια νύκτα και αρχίζουν σιγά σιγά να μεγαλώνουν οι μέρες και επομένως να μικραίνουν τα σκοτάδια), Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να έχομε δυνατά μάτια δηλαδή να έχομε μάτια γεμάτα φως και επομένως να προσέχομε τα πράγματα που είναι γύρω μας. Η προσοχή μας αυτή μας επαναφέρει στο παρόν, μας βοηθά να βρούμε χώρο μέσα μας, ανάμεσα στις σκέψεις μας και στις στενοχώριες μας.
Πέραν από την θρησκευτική σημασία που ο Χριστιανισμός αποδίδει στα Χριστούγεννα, αυτή η γιορτή συνεχίζει να μας επηρεάζει πιθανώς επειδή έχει βαθιές ρίζες, που επαναφέρουν διαστάσεις σχεδόν ξεχασμένες και μας ομιλεί με μια γλώσσα της οποίας έχομε ξεχάσει το αλφάβητο, αλλά της οποίας η ψυχή μας διατηρεί ακόμα κάποια ηχώ.
Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία η χριστιανική αξία της οικογένειας έχει διαλυθεί και το βλέπομε από τις πολλές περιπτώσεις που μαθαίνουμε από τα μέσα ενημέρωσης σύμφωνα με τις οποίες πατεράδες και μανάδες χωρίζουν ή εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, τα κτυπούν, τα κακοποιούν με τρόπο που δεν μπορώ ούτε να τον γράψω, ακόμη και τα σκοτώνουν. Για όλα αυτά τα άτομα η γέννηση του Χριστού είναι μονάχα ένα γεγονός του παρελθόντος και δεν αντιλαμβάνονται ότι η γέννηση του Ιησού ανανεώνεται κάθε χρόνο για να μας προσφέρει τη δυνατότητα να τον δεχτούμε μέσα στην καρδιά μας. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να πετάξομε πέρα ότι μας κάνει αδιάφορους ως προς την αγάπη για τη ζωή και την οικογένεια.
Πρέπει να προετοιμάσομε την καρδιά μας για να επισκεφτούμε τον Ιησού στη σπηλιά της Βηθλεέμ σιωπηρά για να ακούσομε τους κτύπους της καρδιάς Του.
Καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά.
Βασίλης Χατζηγιάννης
Δρ. Μηχανολόγος –Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Ομότιμος καθηγητής ΑΤΕΙ Κρήτης.
Πως εμφανίστηκε το άστρο της Βηθλεέμ ;
Τι λένε η επιστήμη και οι Άγιοι;
Το μυστήριο πάνω από τη φάτνη
Το άστρο της Βηθλεέμ είναι ένα ουράνιο φαινόμενο που ερευνάται για πάνω από 2.000 χρόνια υπήρξε ο κήρυκας της γέννησης του Χριστού. Για αιώνες Άγιοι, μελετητές και αστρονόμοι προβληματίστηκαν γι’ αυτό το ουράνιο αυτό σώμα. Ήταν ένας κομήτης; Ένα σουπερνόβα; Μια σύνοδος πλανητών ίσως σε ένα αστερισμό; Ένας πλανήτης ή ένα περιπλανώμενο άστρο; Ήταν ένα ουράνιο σώμα που αψηφούσε τους γνωστούς νόμους της φυσικής και της φύσεως όπως η συσκότιση του Ήλιου της πρώτης Μεγάλης Παρασκευής;
Τι λέει η καινή διαθήκη.
Το άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται μόνο στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο στο κεφ. 2: « Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέρες Ηρώδου του Βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο (ήλθαν) εις Ιεροσόλυμα λέγοντες: που εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ.[…] » .
Το άστρο αυτό είχε προαναγγελθεί και στην παλαιά διαθήκη:
« Θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ και θέλει αναστηθή σκήπτρον εκ του Ισραήλ και θέλει πατάξει τους αρχηγούς Μωάβ και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς του Σήθ…» ( Αριθμοί κεφ.24: 15-19).
Ας εξετάσομε ένα ένα τα παραπάνω φυσικά-αστρονομικά φαινόμενα μήπως και κάποιο από αυτά ήταν το άστρο της Βηθλεέμ :
Ήταν ένας κομήτης;
Οι κομήτες είναι στερεά σώματα σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, διαστάσεων αρκετά μικρότερων των πλανητών και των δορυφόρων τους. Περιφέρονται σε έντονα ελλειπτικές τροχιές που είναι αρκετά επιμήκεις και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να προέρχονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα που το πεδίο βαρύτητας του Ήλιου τα δέσμευσε υποχρεώνοντάς τα να κινούνται γύρω από τον Ήλιο σε τροχιές παραβολικές ή υπερπαραβολικές. Πλησιάζοντας τον Ήλιο, από τους κομήτες εξατμίζεται μεγάλο μέρος της ύλης των από την οποία αποτελείται η επιφάνειά των σχηματίζοντας μια κόμη, μια ουρά αερίων τα οποία ωθούμενα από σωματίδια προερχόμενα από τον Ήλιο ( ηλιακός άνεμος) γίνονται φωτεινά.
Ο γνωστός κομήτης του Halley περνά κοντά από τη Γη κάθε 76 χρόνια. Φάνηκε στους νυκτερινούς ουρανούς το έτος 12 ή το 11 π.Χ. Δεδομένου ότι υπολογίζεται ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ γεννήθηκε μεταξύ του 7 και 4 έτους π.Χ οι παραπάνω εμφανίσεις του κομήτη προηγούνται αρκετών ετών της ημερομηνίας γέννησης του Χριστού και επομένως ο κομήτης του Halley δεν μπορεί να είναι το άστρο των Χριστουγέννων. Η πλειονότητα των μελετητών και ιστορικών υποστηρίζουν ότι ο Ηρώδης πέθανε τον Μάρτιο του 4 π.Χ πράγμα που αποκλείει πάλι τον κομήτη του Halley να είναι το άστρο που οδήγησε τους μάγους στον τόπο της γέννησης του Χριστού.
Οι άλλοι κομήτες; Οι κινέζοι αστρονόμοι κατέγραψαν ένα κομήτη το 5 και το 4 έτος π.Χ στον αστερισμό του Αιγόκερου που τους έβλεπαν επί 70 χρόνια και παρατήρησαν ότι δεν μετακινόντουσαν πράγμα που και αυτό αποκλείει κάποιον κομήτη να ήταν το Άστρο των Χριστουγέννων.
Ήταν ένα supernova;
Κάποια άστρα σε ιδικές στιγμές της θερμοδυναμικής τους εξέλιξης , μπορούν πολύ γρήγορα να αυξήσουν την φωτεινότητά τους. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο γεγονότα. Στη πρώτη περίπτωση, που συμπίπτει με το φαινόμενο των Nova ( καινοφανών αστέρων ) δηλαδή ένα άστρο που εξάντλησε τα θερμοπυρηνικά καύσιμά του, εκεί που οδεύει και το δικό μας άστρο ο Ήλιος μας, μπορεί να καταρρεύσει σε ένα λευκό νάνο ή σε ένα αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης πυκνότητας έλκοντας τα αέρια στρώματα τα οποία πέφτοντας με μεγάλη ταχύτητα στο άστρο που κατέρρευσε , υπερθερμαίνονται εκπέμποντας μια απότομη (ξαφνική) και έντονη θερμική ακτινοβολία. Η ολική φωτεινότητα του αρχικού ηλιακού συστήματος αυξάνει έστω και για λίγες εβδομάδες.
Στη δεύτερη περίπτωση ένα άστρο μπορεί να εκραγεί ως ένα supernova (υπερκαινοφανής) στο τέλος της εξέλιξής του. Αναλόγως του μεγέθους της μάζας ενός τέτοιου άστρου το φαινόμενο μπορεί να διαφέρει, αλλά πάντοτε διαπιστώνεται μια αιφνίδια, και στη συνέχεια φθίνουσα, τεράστια ποσότητα ενέργειας τόσο υπό μορφή ορατού φωτός όσο και με άλλες μορφές αόρατου φωτός για το ανθρώπινο μάτι. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις παρατηρείται στον ουρανό η ξαφνική παρουσία ενός άστρου που πριν το παραπάνω φαινόμενο παρουσιαζόταν πολύ αμυδρά ή δεν φαινόταν καθόλου με γυμνό μάτι.
Η πρώτη γνωστή και καταγεγραμμένη πρόπτωση ενός supernova αναφέρεται το 185 μ.Χ από κινέζους αστρονόμους. Σήμερα είναι γνωστό από τους αστρονόμους ως αεριώδες κέλυφος RCW 86. Ένα supernova αφήνει επίσης ένα ορατό νεφέλωμα σε ορισμένες περιοχές του ουρανού και δεν υπάρχει κανένα που να μπορούσε να ήταν στην περιοχή της Βηθλεέμ. Οι παράγοντες αυτοί αποκλείουν το supernova αυτό να ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ.
Ήταν μια σύνοδος πλανητών;
Ο μεγάλος αστρονόμος Ιωάννης Κέπλερος πρότεινε την θεωρία αυτή το 1614 όταν προσδιόρισε ότι το έτος 7 π.Χ έγιναν τρεις σύνοδοι των πλανητών Δία και Κρόνου.
Σήμερα γνωρίζομε ότι το 6 π.Χ υπήρξε μια σύνοδος του Άρη, Δία και Κρόνου και ότι το 3 π.Χ ο Δίας και η Αφροδίτη πλησίασαν μεταξύ τους στην περιοχή του αστερισμού του Λέοντος. Παρά του ότι υπήρξε μια σειρά πλανητικών και αστρικών συνόδων στη χρονική περίοδο που δεχόμαστε ότι γεννήθηκε ο Χριστός, αυτή η θεωρία πρέπει να αποκλειστεί παρά τη σημασία που είχε για τους αστρονόμους και αστρολόγους της αρχαίας εποχής για τρεις λόγους.
Πρώτον οι σύνοδοι δεν ήταν και δεν είναι τόσο σπάνιες.
Δεύτερο η καινή διαθήκη χρησιμοποιεί ειδικώς τον ενικό ομιλώντας για «Αστέρα» και όχι στον πληθυντικό όπως αναφέρεται παραπάνω.
Τρίτο, Η καινή διαθήκη και η εκκλησία καταδικάζουν την αστρολογία και την ιδέα ότι τα άστρα και οι πλανήτες επηρεάζουν τη μοίρα μας.
Πρέπει να ήταν κάτι το εξαιρετικό και ασυνήθιστο σε ότι αφορά το Άστρο της Βηθλεέμ μπορούσε να έχει θεία προέλευση κατά τους πατέρες της εκκλησίας όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του.
Ήταν ένας μετεωρίτης ;
Μικρά περιπλανώμενα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα συναντούν συχνά τη Γη και μπαίνουν στην ατμόσφαιρά της με ικανή ταχύτητα φλεγόμενα και εκπέμποντας μια ισχυρή φωτεινή ακτινοβολία. Μερικές φορές δεν καταστρέφονται εξ ολοκλήρου και πέφτουν στην επιφάνεια της Γης. Το φως τους διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα και συνήθως συνοδεύονται από έκρηξη (βολίδες) . Η συχνότητα εμφάνισης αυτών των φαινομένων είναι υψηλή. Κάθε νύκτα είναι δυνατόν να εμφανισθούν αλλά οι περισσότερες και θεαματικότερες εμφανίσεις τους είναι όταν η τροχιά της Γης συναντά την πορεία των σωμάτων αυτών και αυτό συμβαίνει κατά τα μέσα του Αυγούστου και λέγονται Περσίδες και τον Νοέμβριο που λέγονται Λεονίδες. Ο μόνος τρόπος ώστε η εμφάνιση των αντικειμένων αυτών να συμφωνεί με την Ευαγγελική περικοπή είναι να υποθέσομε ότι πρόκειται για μια ομάδα πολύ μεγάλων μετεωριτών. Θα έπρεπε όμως να είχαν συμβεί πάρα πολλές συμπτώσεις ώστε να γίνει πιστευτή η υπόθεση αυτή. Προπαντός δεν θα ήταν καταληπτό το γιατί οι Μάγοι θα είχαν αποφασίσει να κινηθούν σύμφωνα με ένα τόσο επαναλαμβανόμενο γεγονός, εκτός και αν δεν επρόκειτο για μια τεράστια βολίδα, για την οποία δεν ανευρίσκονται πληροφορίες στα αστρονομικά ημερολόγια της εποχής εκείνης.
Ήταν ένας ορφανός πλανήτης ; ή ένα περιπλανώμενο άστρο;
Πιθανώς η πλέον πιστευτή, από επιστημονικής πλευράς, είναι η θεωρία ενός πλανήτη ή ενός περιπλανώμενου άστρου. Γνωστοί ακόμη και ως πλανήτες αλήτες, πλανήτες νομάδες, ορφανοί πλανήτες ή πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα και πρόκειται για πλανήτες που δεν δεσμεύτηκαν ποτέ από τη βαρύτητα κάποιου άστρου (Ήλιου) ή υπήρξαν θύματα μιας εκδίωξης, μιας κοσμικής απέλασης, από τα ηλιακά συστήματα στα οποία σχηματίστηκαν και συνεχίζουν να περιπλανώνται στον γαλαξία χωρίς προορισμό. Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει μια χούφτα από αυτούς τους πλανήτες και υπάρχουν πολλοί άλλοι ακόμη. Ο πιο κοντινός στη Γη είναι ο WISE 0855-0714 που βρίσκεται σε απόσταση επτά ετών φωτός.
Το μόνο πρόβλημα σε ότι αφορά την θεωρία αυτή είναι ότι ένας πλανήτης ή ένα περιπλανώμενο άστρο δεν μπορεί να φτάσει κοντά στη Γη χωρίς να διαταράξει την ατμόσφαιρα, το μαγνητικό πεδίο, το έδαφος και τους ωκεανούς που είναι γεωφυσικά φαινόμενα των οποίων δεν υπάρχουν ίχνη στο παρελθόν.
Παραπάνω εξετάσαμε όλα τα πιθανά φωτεινά ουράνια φαινόμενα που θα μπορούσαν να εκληφθούν και να θεωρηθούν ως το Άστρο της Βηθλεέμ και απεδείχθη επιστημονικά ότι κανένα από αυτά δεν ήταν το Άστρο των Χριστουγέννων.
Ο Θεός είναι αρκετά μεγάλος για να χωρέσει στο δοκιμαστικό σωλήνα ενός επιστημονικού ερευνητικού εργαστηρίου.
Και σε ότι αφορά τις άλλες μη επιστημονικές εξηγήσεις; Το Άστρο θα μπορούσε να έχει μια θεία προέλευση; Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (347-407) πίστευε στη θεία προέλευσή του.
Η Γέννηση του Ιησού Χριστού αποτελεί αληθινό και αναμφισβήτητο γεγονός το όποιο άλλαξε ριζικά την πορεία της ' Ιστορίας. Τον ερχομό Του στον πλανήτη μας επεσήμανε ο ουρανός με κάποιο έκτακτο αστρονομικό φαινόμενο, το οποίο όμως δεν μπορούμε μέχρι σήμερα να εξηγήσουμε πλήρως με καθαρά ορθολογιστικά κριτήρια, τα όποια επιζητεί ο άνθρωπος . Αλλά ο ανθρώπινος νους σταματά εκεί πού τον πρώτο λόγο έχει η πίστη. Γιατί η πίστη είναι το αποφασιστικότερο τόλμημα του ανθρώπου μπροστά στο ανθρώπινα απροσπέλαστο. Αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος αισθάνεται βαθιά ταπεινωμένος μπροστά στο θείο μυστήριο. Στο θαύμα. Και υποτάσσεται σ' αυτό.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το 2017
Βασίλης Χατζηγιάννης
Dr.Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος μηχανικός
Ομότιμος καθηγητής Α ΤΕΙ Κρήτης
E mail vashatzi@hotmail.com