Γεώργιος  Εμμ. Γωνιωτάκης

(Γωνιωτογιώργης)

Προκειμένου να συνειδητοποιήσομε το ταλέντο και τη φυσιογνωμία του Γεωργίου Εμμ. Γωνιωτάκη, αρκεί να σκεφτούμε ότι περί τα τέλη του 18.ου αιώνα, όταν στην Φουρνή δεν πήγαινε καν αυτοκίνητο,( είτε διότι στην περιοχή δεν υπήρχαν αλλά και διότι στη Φουρνή δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος ), εκείνος κατάφερε να δημιουργήση μια βιομηχανία επεξεργασίας του ελαιοκάρπου και των σιτηρών παράγοντας λάδι και αλεύρι.

Το εργοστάσιο αποτελείτο από ένα μονοκύλινδρο πετρελαιοκινητήρα ( Diesel) ισχύος 50 περίπου ΗΡ που για να εξασφαλίζεται η κανονικότητα της κίνησης ο κινητήρας ήταν εφοδιασμένος με δύο τεράστιους σφονδύλους ( βολάν) διαμέτρου όσο το ύψος ενός μετρίου ανθρώπου.

Ο κινητήρας αυτός έδινε κίνηση, με επίπεδους ιμάντες, σε ένα οριζόντιο κεντρικό άξονα μήκους περίπου είκοσι (20) μέτρων από τον οποίο κατά διαστήματα έπαιρναν κίνηση με επίπεδους ιμάντες, μέσω τροχαλιών, το συγκρότημα του αλευρομύλου, το συγκρότημα του σπαστήρα του ελαιοκάρπου, η αντλία δημιουργίας υδραυλικής πίεσης για την ανύψωση και συμπίεση των ελαιοπάνων, ( μποξάδων), προκειμένου να εκθλίβεται το ελαιόλαδο απολύτως εν ψυχρώ. ‘Όλα τα παραπάνω μηχανήματα ζύγιζαν το κάθε ένα πολλές εκατοντάδες κιλά και τα έφεραν από το πλησιέστερο λιμάνι της περιοχής, την Ελούντα, στα χέρια και με τα πόδια !!! .Δεν θέλω να διαφημίσω ένα πεθαμένο άνθρωπο έστω και αν είναι ο Παππούς μου, αλλά λόγω της ιδιότητάς μου ως Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος μηχανικός πιστεύω ότι τηρουμένων των χρονικών αναλογιών ( σε σχέση με τα διαθέσιμα τότε και τώρα μέσα, ανυψωτικών μηχανημάτων, μεταφοράς κ.λ.π ) δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η προσπάθειά του αυτή ισοδυναμεί με την απόφαση και επίτευξη κατασκευής μιας σημερινής αυτοκινητοβιομηχανίας. Να λάβομε δε υπόψη ότι έκανε συγχρόνως άλλα δύο ( τρία στο σύνολο) παρόμοια εργοστάσια , ένα στη Φουρνή, ένα στο Σχινιά και ένα στις Λίμνες Μεραμβέλλου.   

επιστροφή στα περιεχόμενα της Φουρνής

Home