Στο χάρτη αυτό φαίνεται ο κάμπος της Φουρνής μέσα στον οποίο είναι κτισμένα τα τρία χωριά , καστέλλι – κάτω χωριό – πάνω χωριό, που την αποτελούν.
Στην κλίμακα με την οποία είναι σχεδιασμένος ο χάρτης δεν μπορεί να φαίνεται σε λεπτομέρειες το εσωτερικό των τριών οικισμών, τις οποίες όμως μπορείτε να δείτε στα λεπτομερειακά σχέδια αυτών.
Όπως μπορείτε να δείτε και στο χάρτη η Φουρνή εκτείνεται κατά μήκος σχεδόν από τη δύση προς την ανατολή και ειδικότερα ευρίσκεται κατά την κατεύθυνση αυτή μεταξύ των 25 μοιρών, 38', 650 ( Αγγελή μύλος στην είσοδο του καστελλιού ) και 25 μοιρών, 39', 980 ( εκκλησία Αγίας Παρασκευής στην έξοδο του κάτω χωριού).
Η από νότο προς βορρά έκταση της Φουρνής ευρίσκεται μεταξύ των 35 μοιρών, 15', 250 (τελευταία σπίτια του πάνω χωριού ) και 35 μοιρών , 15', 840 ( εκκλησία Αφέντη Χριστού στον κέραμο).
Ο κάμπος αυτός μέσα στον οποίο είναι κτισμένα τα τρία α υτά πανέμορφα χωριά γεωολογικά είναι μια πόλγη που σημαίνει ότι είναι ένα λεκανοειδές κοίλωμα της επιφάνειας της γής με επίπεδο πυθμένα που βρίσκεται σε απεκαρστιωμένη περιοχή και που οφείλει τη γένεσή του στην κοίλανση του εδάφους εξ αιτίας της διαβρωτικής ενέργειας του νερού αλλά και σε τεκτονικές διαταράξεις. Η λέξη πόλγη ( polje ) είναι σερβοκροατική και σημαίνει κάμπο.
Οι μετρήσεις για την εύρεση των συντεταγμένων όλων των σημείων του χάρτη έγιναν με τη μέθοδο Global Position System.
copyright : Vassilis Hatzigiannis
Μια άλλη φωτογραφία της Φουρνής από την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου στη Δρήρο.
Με <<Τρεις χάντρες στο γιορντάνι τ' ουρανού >>
και με << Τρία λευκά κοπάδια>>
παρομοιάζει τα τρια χωριά της Φουρνής η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη στο ποίημά της.
Μπροστά και στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας φαίνεται ο τοίχος της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου. Το πρώτο χωριό είναι το Καστέλλι, στο βάθος αριστερά φαίνεται το κάτω χωριό και δεξιότερα το πάνω χωριό που για να πας διασχίζεις το καλντηρίμι περπατώντας κάτω από τον ίσκιο των ευκαλύπτων.
Το χωριό μου
Στον κάμπο και στων λόφων τα ριζά,
τρία λευκά κοπάδια,
γύρω από μιαν αρχόντισσα εκκλησιά.
Στα πόδια τους λιβάδια,
κατάφυτα απ' του Βάκχου τη χαρά.
Κορφούλες χαμηλές, αναγερτές,
τη Βαγγελίστρα, το Σταυρό κορώνα
κι ολούθε ελιές, και δάση αμυγδαλιές,
που κάνουν άνοιξη τα μέσα του χειμώνα.
Όλα απαλά, κι απλά και βιβλικά
μια Εδέμ, να ξαποστάσεις.
Σ' άδολα μάτια, σ' άδολη καρδιά,
να πιεις την ομορφιά, την ανθρωπιά,
την καλοσύνη να χορτάσεις.
Τρεις χάντρες στο γιορντάνι τ' ουρανού,
τρία χωριά, μια χάρη, ένα καμάρι.
Μα την καρδιά μου εγώ, του μεσιανού
θα κάμω ένα σινιάλο να την πάρει,
στη ζέστα του σπιτιού του πατρικού.
Σαν όλα εκεί, θάναι απαλό το δειλινό,
κι ανάερο το σκοτάδι,
στην κλίνη μου θα γύρει τρυφερό,
να με κοιμίσει κάποιο βράδυ,
μ' ένα σκοπό παλιό, λικνιστικό.
Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη
Η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη, που έργο της είναι το παραπάνω αριστούργημα, γεννήθηκε στη Φουρνή το 1898 και το πατρικό της σπίτι είναι απέναντι ακριβώς από την κύρια είσοδο της εκκλησίας του Μιχ. Αρχαγγέλου.
Υπήρξε λογοτέχνης διεθνούς κύρους και εμβέλειας.
Λεπτομερή στοιχεία για τη ζωή της και το επιστημονικό της έργο θα βρει ο ενδιαφερόμενος στο με αριθμό 30 φύλλο (Δεκέμβριος 1997) στα " Φουρνιώτικα νέα ".